2012

wrz

Tam, gdzie narodził się bóg słońca…

Boliwia, Isla del Sol

Przejechano 19547 km

Leży na wysokości 3812 m n.p.m. Jest to najwyżej położone żeglowne jezioro świata i zarazem największe jezioro wysokogórskie na Ziemi. Podobno kształtem Titicaca przypomina pumę polującą na królika... – tak przynajmniej w wolnym tłumaczeniu z języka Quechua można rozumieć jego nazwę.

Płynęliśmy niewielkim stateczkiem pasażerskim w kierunku Wyspy Słońca (Isla del Sol), położonej po boliwijskiej stronie malowniczego akwenu.

Znad wody wiał silny, chłodnawy wiatr. Granatowo-niebieska tafla jeziora rozstępowała się pod nami, przerywana ostrym dziobem promu. Z każdą minutą oddalaliśmy się coraz bardziej od znajomych brzegów Copacabana i niewysokich, zielono-brązowych wzgórz otaczających miasteczko. Gdzieś daleko przed nami błyszczały w słońcu ośnieżone szczyty potężnych łańcuchów górskich.

Zbliżywszy się do brzegów Wyspy Słońca, mogliśmy dostrzec setki tarasów, którymi zabudowano niegdyś strome, kamieniste wzgórza, by w ten sposób zaadoptować mało gościnny teren pod uprawę roli. Gdzieniegdzie stały samotnie kamienne ruiny dawnych budowli, których czasy świetności sięgają najczęściej potężnego Imperium Inków.

Dla zamieszkujących Boliwię i Peru Indian Quechua i Aymara Isla del Sol wciąż jest miejscem świętym. Według legend, przekazywanych z pokolenia na pokolenie, tam właśnie przed wiekami narodził się sam Inti – inkaski bóg słońca.

Wysiedliśmy na południowym krańcu wyspy, dokładnie odwrotnie niż zdecydowana większość przybywających tam turystów. Dzięki temu przez dłuższy czas unikaliśmy jakiegokolwiek towarzystwa w trakcie kilkugodzinnego trekkingu.

Wędrowaliśmy raz wyżej, raz niżej po niewysokich wzgórzach, odkrywając co chwilę kolejną, malowniczą zatoczkę, jakieś ruiny z boku, malutkie miasteczko nad brzegiem jeziora…

Na noc wybraliśmy mały, tani hostel na północnym krańcu wyspy.

Z samego rana ruszyliśmy w drogę powrotną do Copacabana.

Siedząc znów na drewnianej ławce na dachu pasażerskiego promu, patrzyliśmy jak Isla del Sol powoli znika nam z oczu…

- Przypomina mi się Bajkał – powiedział wtedy Łukasz.
- Tak, mi też. I choć ciężko doścignąć piękno „syberyjskiego morza”, to muszę przyznać, że Titicaca i Wyspa Słońca to jedne z najpiękniejszych miejsc, jakie odwiedziliśmy podczas tej podróży! – wyznałam.
- Tak… Zdecydowanie tak…

Tekst: Ewelina
Zdjęcia: Łukasz
(www.przebisniegi.com)

INFORMACJE PRAKTYCZNE:

hostel w Copacabana – 20 boliviano/os/pokój dwuosobowy
prom z Copacabana na Wyspę Słońca – 20 boliviano/os (odpływa dwa razy dziennie, rano i wczesnym popołudniem!)
bilet wstępu na Wyspę Słońca – 5 boliviano/os + 15 boliviano/os
nocleg na Wyspie Słońca – 20 boliviano/os
prom z Wyspy Słońca do Copacabana – 25 boliviano/os (odpływa kilka razy w ciągu dnia)

Zdjęcia (75)

Komentarze (6)

marianka - 2013-01-12 10:08

"to jedne z najpiękniejszych miejsc, jakie odwiedziliśmy podczas tej podróży!" - to wielka rekomendacja!

przebisniegi - 2013-01-12 19:37

Tak Marianko, wszystkim, którzy wybierają się w tamte strony, polecamy bardzo pokręcić się trochę w okolicy Titicaca i wybrać się na jakąś wyspę na jeziorze... Na Wyspie Słońca można sobie rozbić namiot za wzgórzem tak, aby inni turyści nas nie znaleźli, można do woli cieszyć się słońcem i świętym spokojem... którego często brakuje w Ameryce Pd... nierzadko głośniej i brudnej... ;p

jowa31 - 2013-01-12 23:47

świetnie się Was czyta; czyli wyspę Słońca można "przemaszerować" w ciągu 1 dnia, pytam b mam nadzieję ją zobaczyć w kwietniu i na razie przygotowuję się teoretyczni
pozdrawiam

przebisniegi - 2013-01-13 10:28

jowa31 - tak, da radę przypłynąć rano na wyspę, przemaszerować wyspę w kilka godzin, a potem wrócić popołudniowym stateczkiem. Ale wtedy nie nacieszysz się widokami, nie będziesz miała czasu porobić dobrych zdjęć. Polecamy przenocować na wyspie i z rana wrócić do Copacabana. Dzięki temu nie będziesz musiała się nigdzie spieszyć.

zuzkakom - 2013-01-25 12:01

No to teraz żałuję, hehe ^^ odwiedziłam tylko pływające wyspy które były obrzydliwie turystyczne, a na Waszych zdjęciach widać piękną dziką przyrodę! Jak zawsze czekam na więcej.